Een stukje Midden-Oosten in de domstad: mezze eten bij Badhu

Iedere Utrechtenaar die wel eens over de Adelaarstraat heeft gefietst moet dit plekje kennen: Badhu. Vroeger een volksbadhuis, nu een hotel en restaurant in één (met knus terrasje!). Dit plekje stond op mijn to-go-list vanaf het moment dat ik wist dat ze mezze serveren: Midden Oosterse kleine hapjes. Een perfecte plek om te proosten op mijn nieuwe baan!

De aankleding: van neon tot leer

Bij binnenkomst kan je er niet omheen: de industriële bar met felle, blauwgroene lichten. Een vriendelijke serveerster wijst ons naar een donkerhouten tafeltje met twee schoolse stoeltjes bij het raam. Badhu is een plaatje om te zien! De combinatie van vintage en industrieel met Arabische elementen is echt heel tof. En ook heel fijn: middenin het restaurant staat een enorm comfy leren bank waar je (denk ik) heel fijn kunt borrelen. Nog een pluspunt: het restaurant heeft een open keuken, zodat je mee kunt kijken hoe de koks de mezze aan het bereiden zijn.

Eten en drinken: Arabisch tot in de details

Over tot de orde van de dag: onze maagjes moeten gevuld worden. Ik ben een fan van kleine gerechtjes, zodat je lekker véél van de kaart kunt uitproberen (oké, en keuzes maken is niet mijn sterkste kant). Maar Badhu weet het voor elkaar te boksen dat ik toch moet kiezen; echt álles klinkt lekker. Mijn favorietjes: de Turkse visstoof met mosselen en gamba’s, de kiptajine met granaatappelpitjes en de geroosterde pompoen met labneh. Opnieuw een pluspunt: de kiptajine werd in een schattige, gouden tajine geserveerd!

Het leuke aan Badhu is dat ze zelfs aan de drankjes een Midden-Oosters tintje hebben meegegeven. Het eigengemaakte Badhu-biertje met kurkuma en kardemom is de favoriet van mijn vriend, én je vindt een Marokkaanse witte en rode wijn op de kaart. Al ben ik gewoon gegaan voor mijn all-time favourite Malbec (sorry, not sorry).

De cijfers

Een fijn plekje met fijne bediening en heel fijne hapjes. Het enige minpuntje is dat je bestelt met een aankruis-lijstje (waardoor ik meteen denk aan een zekere Spaanse tapas-gigant). Om 22:00 uur is het dan toch echt tijd om Badhu te verlaten. Ik beloof mezelf dat ik echt nog een keer terugkom om in de mega-bank het Marokkaanse wijntje te gaan proberen. Dat ben ik Badhu nog wel verschuldigd.